Ιωάννης Βαρτζόπουλος
Ο μύθος είναι η δρώσα πραγματικότητα μίας οικογένειας. Συνήθως έχει τη μορφή μίας εξιδανικευμένης αφήγησης με περιεχόμενο καταγωγής, υπεροχής, μεγαλείου ή δίωξης.
Στην ενδοψυχική πραγματικότητα λειτουργεί ως καλοήθες ή κακόηθες Υπερ-Εγώ ή ως το αντικείμενο της επιθυμίας. Εξυπηρετεί με ακρασφαλή τρόπο την ψυχική οικονομία ενός μέλους της οικογένειας και προβάλλεται στα υπόλοιπα μέλη ώστε η παρουσία του και στη δική τους ενδοψυχική πραγματικότητα να σταθεροποιηθεί το ρόλο του στη ζωή της οικογένειας. Αυτό που τελικά το αναγορεύει ως κοινό μύθο είναι η δυνατότητά του να λειτουργεί τόσο στη συγχρονία όσο και στη διαχρονία ως ένα κοινό εσωτερικευμένο αντικείμενο άλλοτε άλλου βαθμού λιβιδινικής και επιθετικής επένδυσης σε κάθε μέλος της οικογένειας και η μοίρα του στην ενδοψυχική πραγματικότητα του ενός να είναι άρρηκτα δεμένη με τη μοίρα του στην ενδοψυχική πραγματικότητα του άλλου. Η ναρκισσιστική επένδυση του δίνει το ρόλο του, η προβλητική ταύτιση του δίνει τη μοίρα του. Η πραγματικότητα του μύθου της οικογένειας αναδεικνύεται ακόμη περισσότερο όταν ο μύθος καταρρέει. Τότε το τραύμα της κατάρρευσης γίνεται ένας νέος μύθος.