Κωνσταντίνος Τσώλης.

Στην κλασική ψυχανάλυση οι βασικές θεραπευτικές τεχνικές είναι η ερμηνεία των ονείρων και των ελεύθερων συνειρμών, οι οποίες δημιουργούν δίοδο επικοινωνίας με το Ασυνείδητο και κατανόησής του, ώστε να προκύψει η μεταβιβαστική και αντιμεταβιβαστική διαδικασία. Από ψυχαναλυτική μελέτη και έρευνα έχει προκύψει η σημασία του θεραπευτικού πλαισίου στη διαδικασία αυτή και συγκεκριμένα η διευκόλυνση λεκτικοποίησης των ελεύθερων συνειρμών που παρέχει το ψυχαναλυτικό ντιβάνι. Στο πλαίσιο αυτό θα πρέπει να προσθέσω και το ταξίδι, τη διαδρομή του αναλυόμενου προς το γραφείο του ψυχαναλυτή, η οποία δημιουργεί το πλαίσιο για μια ψυχική διαδρομή προετοιμασίας για τη θεραπευτική πράξη που θα ακολουθήσει, πρόκειται για μια διανοητική σεξουαλική πράξη μεταξύ αναλυτή και αναλυόμενου.

Όπως γίνεται αντιληπτό από «τεχνικής πλευράς» τα τεχνολογικά μέσα της εποχής δημιουργούν ένα σημαντικά διαφορετικό πλαίσιο ψυχανάλυσης από αυτό της κλασικής ψυχανάλυσης. Όμως όλες οι τεχνολογικές παρεμβολές δεν μπορούν να συγκριθούν με την ψυχική παρεμβολή του πλαισίου από την αλλαγή της τοποθεσίας. Ο αναλυόμενος χάνει τη θεραπευτική ψυχική προετοιμασία που παρέχει η διαδρομή προς το γραφείο του ψυχαναλυτή. Αντ’ αυτού ο ψυχαναλυτής επισκέπτεται τον αναλυόμενο, παρακολουθώντας τον μέσα από το «εικονικό» παράθυρο – οθόνη του υπολογιστή του. Αυτή η εικονική επίσκεψη του ψυχαναλυτή αφήνει το ασυνείδητο του αναλυόμενου σε μια συνεχή αναζήτηση του στοιχείου που απουσιάζει, της φυσικής παρουσίας.

Για τον ψυχαναλυτή υπάρχει το πρόβλημα κατά πόσο είναι έτοιμος να διαμορφώσει και να αποδεχθεί τη νέα του ταυτότητα, τη φύση της εικονικής πραγματικότητας και τον αντίκτυπο της διαφοράς στην αναλυτική διαδικασία.