Εξ αποστάσεως «ψυχανάλυση» και εξ αποστάσεως «συνουσία»: Το παράδειγμα του Πλατωνικού έρωτα


Ευτυχία Γυπαράκη.

Η διαχρονική ερώτηση για τον πλατωνικό έρωτα είναι αντίστοιχη με την ερώτηση για την ψυχανάλυση κατά την «εποχή του Covid». Αυτή βασίζεται σε μια σχάση που ενυπάρχει στο εγώ μεταξύ του ψυχικού ως ανώτερου και του σωματικού ως υποδεέστερου. Στη ψυχανάλυση εξ αποστάσεως απαλείφθηκε η συνουσιακή ένταση του ψυχαναλυτικού πλαισίου και αντικαταστάθηκε από την εξ αποστάσεως εύκολη ανάλυση με την διαμεσολάβηση της τεχνολογίας. Η ψυχανάλυση ανέλυσε και διεύρυνε την ως άνω Πλατωνική σχάση. Μας πληροφόρησε ότι το ψυχικό και το σωματικό συνενώθηκαν υπό τον « έρωτα» εξ αιτίας της συνουσίας επειδή η σωματική επαφή είναι απαραίτητο υποπροϊόν του. Το μεγάλο αυτό ψυχοσωματικό επίτευγμα συνέβη μέσα από την μελέτη και κατανόηση των ψυχικών αντιπροσωπεύσεων. Το σώμα μέσα από τις εκφάνσεις του ψυχικού οργάνου δομείται βαθμιαία με τέτοιο τρόπο ώστε τελικά το συμβολικό του περιεχόμενο αποτελεί την κυρίαρχη δύναμη επί του κάθε τι. Σύμφωνα με αυτή την ανατροπή ο ψυχισμός είναι έρμαιο των συναισθημάτων που παράγουν σωρεία συμβόλων. Πράγματι, δεν μπορεί να υπάρχει ερωτική σχέση χωρίς σωματική διάσταση και επίσης αποκλείεται η οποιαδήποτε συνουσιακή σχέση χωρίς τον συντονισμό της με υπόγεια ψυχική συμμετοχή. Κατά την ψυχανάλυση το συμβολικό δεσμεύει τους απαραίτητους ενεργειακούς πόρους του πλαισίου και το καθιστά έντονα κοντινή σωματική εμπειρία καθώς επίσης πνευματική, ψυχική, νοητική. Διότι καθώς ο σκοπός της ανάλυσης είναι η επίλυση του οιδιπόδειου συμπλέγματος που προσπαθεί να συνθέσει αντιθετικές δυνάμεις το ψυχικό όργανο δεν θα έχανε ποτέ την ευκαιρία προς κάτι τέτοιο όσο ανεπιτυχείς και αν έχουν υπάρξει προηγούμενοι, εν γένει, βιολογικόμορφοι συμβολισμοί που χρησιμοποιήθηκαν (π.χ. ανακουφιστικό σεξ). Κατ’ επέκταση οτιδήποτε εκτρέπεται του συνουσιακού πλαισίου της φαντασίωσης δημιουργεί διαφοροποιήσεις επί της ποιοτικής αποτελεσματικότητας της αναλυτικής σχέσης. Η απόσταση που εξ ορισμού χαρακτηρίζει την ανάλυση μέσω της τεχνολογίας συνιστά φαντασιακή απομάκρυνση αναλυτή και αναλυόμενου. Όπως σε κάθε μορφή Πλατωνικού τύπου φοβίας συμμετοχής του σώματος έτσι και στην προκειμένη περίπτωση της εξ αποστάσεως ανάλυσης η υποκαθιστάμενη σεξουαλική πράξη σίγουρα θα χρήζει ερμηνευτικών παρεμβάσεων έτσι ώστε να αποφευχθεί η υφέρπουσα προσπάθεια διανοητικής σχάσης κατά την ανάλυση.