-
Ο γυναικείος φθόνος του πέους
Ο γυναικείος φθόνος του πέους αν και παρουσιάζεται κλινικά κυρίως κατά την εφηβεία, όπως και στην μετέπειτα εξέλιξη του κοριτσιού, εν τούτοις, δεν παύει να έχει τις ρίζες του όχι μόνον στο φαλλικό στάδιο της ψυχοσεξουαλικής ανάπτυξης αυτού, αλλά και μέσα στον πυρήνα του ναρκισσιστικού του εαυτού. Το ‘τετελεσμένο’ του ευνουχισμού μπορεί να είναι εξ’ αρχής ένα ναρκισσιστικό τραύμα αλλά ταυτόχρονα δεν παύει να συνιστά και μία ενεργή φαντασίωση διαρκούς παθητικότητας.
-
Η εμπλοκή της οικογένειας στην εξέλιξη του εφήβου
Στην παιδική ηλικία η ωρίμανση εξαρτάται από την «αποκοπή από την συμβιωτική μεμβράνη για να γίνει ένα αυτόνομο παιδί» (Mahler 1963) και αποτελεί την πρώτη διαδικασία διαφοροποίησης. Στην εφηβική ηλικία η απόρριψη των οικογενειακών δεσμών και η χαλάρωση του δεσμού με το νηπιακό αντικείμενο έχει σκοπό να γίνει το άτομο ένα μέρος της κοινωνίας του ενήλικου κόσμου και αποτελεί την δεύτερη διαδικασία διαφοροποίησης. Το τελευταίο οδηγεί τον έφηβο σε αντιπαράθεση με τους κανόνες που του επιβάλλονται από το περιβάλλον και ιδιαίτερα από τον «οικογενειακό μύθο». Η εφηβεία ευνοεί το «δράμα» που αφορά τον εξωτερικό κόσμο και την «τραγωδία» που αφορά τον εσωτερικό κόσμο – μια διαδικασία που αφήνει βαθιά ίχνη στον έφηβο και στην ενήλικη προσωπικότητά του.