ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΜΑΟΥΤΣΟΣ

Προτού εκφράσουμε άποψη περί της γυναικείας ενδοψυχικής πραγματικότητας θα επικεντρωθούμε στο προφανές: η διαμόρφωση των εξωτερικών χαρακτηριστικών της γυναικείας παρουσίας συνιστά την ανατομία της η οποία έχει περιγραφεί ως ευνουχισμένη. Αυτό κατ’ αντιστοιχία θεωρεί ως δεδομένη την φυσιολογία της ανδρικής ανατομίας. Μία τέτοια παραδοχή θα ήταν εκ προοιμίου σίγουρο ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να γίνει αποδεκτό ως επιστημονική τοποθέτηση. Υπ’ αυτή την έννοια σήμερα είμαστε σε θέση με σχετική βεβαιότητα να ισχυριστούμε ότι ο Φρόιντ αναφερόμενος στη γυναικεία φύση σκόπευε να ασχοληθεί με την σημασία της διαφορετικότητας των γεννητικών οργάνων μεταξύ των φύλων και κατά κανένα τρόπο σε γυναικείο έλλειμμα που θα καθιστούσε την γυναίκα εκ προοιμίου κατώτερη και λιγότερο επαρκή σε μία ή περισσότερες εκ των παραμέτρων που αφορούν την ανθρώπινη φύση εν γένει. Από την στιγμή δε κατά την οποία η διαφορετικότητα των γεννητικών οργάνων θα αποκτούσε νευρωτικά χαρακτηριστικά εξ αιτίας της απώθησης των σεξουαλικών επιθυμιών έκτοτε κάθε παραληρηματική αξιολόγηση του ενός ή του άλλου γεννητικού οργάνου ως ανώτερο ή κατώτερο θα ήταν εξ αιτίας της μη δυνατότητας κάθε άλλης διεξόδου για έκφραση της σεξουαλικής επιθυμίας. Κι’ έτσι δημιουργήθηκε η φαντασιακή ανωτερότητα του πέους και η φαντασιακή κατωτερότητα ενός αποκομμένου πέους (αιδοίο) προκειμένου η συνουσία να αποκτήσει νευρωτικό λόγο ύπαρξης πέραν του αμιγώς υπαρξιακού. Η λιβιδινική θεώρηση περί νεύρωσης περιγράφει την αέναη επένδυση επί των γεννητικών οργάνων που διατίθεται και παράγεται προκειμένου να διατηρείται το ανωτέρω παραλήρημα ενεργές. Σε κάθε ψυχαναλυτική θεραπεία παρακολουθούμε αυτό το φαινόμενο άλλοτε να επιτυγχάνει του σκοπού του και άλλοτε να αποτυγχάνει καθώς και τις κλινικές συνέπειες αυτών των διεργασιών. Στην παρουσίαση αυτού του κειμένου θα χρησιμοποιηθεί σύνηθες ψυχαναλυτικό υλικό υποστηρικτικό των ανωτέρω θέσεων.