Ξανθή Σταυριανού Χαλίδα

Το «Πλαίσιο» στην ψυχανάλυση είναι η μήτρα υγιούς εξέλιξης της Ανάλυσης – Κλινική Παρουσίαση Η ψυχανάλυση, προσδιορίζεται από το αναλυτικό πλαίσιο, τόσο μορφολογικά όσο και ως προς το περιεχόμενό της. Φαινομενικά, τα τρία χαρακτηριστικά που είθισται να θεωρούνται ότι ορίζουν το πλαίσιο, είναι ο χώρος (ντιβάνι), ο χρόνος (σταθερότητα ωρών) και η αμοιβή του αναλυτή. Αυτά, βρίσκονται σε απόλυτη συνάρτηση με τις ασυνείδητες ψυχικές κινήσεις του αναλυόμενου, που μετατρέπονται σε μεταβιβαστικό περιεχόμενο, λόγου, συναισθημάτων και σχέσης. Ως εκ τούτου, θα μπορούσαμε να πούμε, ότι από πρακτική άποψη, εκτός από την έννοια του ασυνειδήτου, ο Freud υιοθέτησε μία ιδιαίτερη διάταξη συνευρέσεως αναλυτή και αναλυόμενου. Ο αναλυτής βρίσκεται πίσω από τον αναλυόμενο, ούτως ώστε να μην υπάρχει οπτική επαφή μεταξύ των δύο. Έτσι, δημιουργείται μία σχέση ασυμμετρίας μεταξύ τους, ανάλογη με την εσωτερική ασυμμετρία συνειδητού και ασυνειδήτου. Τα φαινόμενα που δημιουργούνται από την μεταξύ τους αλληλεπίδραση, καθιστούν εφικτή την αναλυτική διαδικασία in vivo. Η έμφαση στην επικοινωνία τους, αφορά στην φαντασίωση και στην νόηση, αυτό που βιώνει ο καθένας εκ των δύο για τον εαυτό του και την σχέση τους. Το αναλυτικό πλαίσιο δεσμευτικά, προάγει την λειτουργία της φαντασίας και της σκέψης. Αναλυτής και αναλυόμενος μεταφέρονται σε μία «λησμονημένη»; κατάσταση στην μέχρι τούδε ζωή τους. Το ίδιο το αναλυτικό πλαίσιο, αναδεικνύεται σε έναν αναλυτικό τρίτο. Έτσι, μέσα από την φαντασιωσική συνύπαρξη ενός παρατηρητή, τριγωνοποιεί το δίπολο του αναλυτή και αναλυόμενου. Συνεπώς, μεταξύ των άλλων, προάγει και την ματαίωση στην σχέση τους, όποτε αυτό καθίσταται απαραίτητο. Η λειτουργία του πλαισίου, είναι εμβληματική για την ψυχανάλυση, διότι δημιουργεί τις προϋποθέσεις για να συμπυκνωθούν άμυνες, περιεχόμενο και σχέση, εντός του αναλυτικού χώρου. Είναι το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της και της αποδίδει την ιδιαιτερότητά της. Μαζί με το ασυνείδητο και την παιδική σεξουαλικότητα, ανήκει στις μεγάλες ανακαλύψεις και προσφορές της ψυχανάλυσης και καθίσταται κινητήριος δύναμις κάθε άλλης μορφής σεξουαλικότητος και δημιουργικής έκφρασης.