«Κλασική Ψυχανάλυση και Ψυχολογία του Εγώ»

Β. Μαούτσος

Περίληψη: Το μεγαλύτερο και δυσκολότερο ερώτημα για τον Freud ήταν το να μπορούσε να περιγράψει τα ψυχικά φαινόμενα κάτω από έναν πρωταρχικό μηχανισμό, ο οποίος θα καθόριζε τη λειτουργία του συνειδητού και του ασυνειδήτου, καθώς επίσης και τον τρόπο έκφρασής τους μέσω του λόγου, έτσι ώστε η επαφή του ασθενούς με τον εξωτερικό κόσμο να γινόταν εφικτή. Η ανακάλυψη αυτού του μηχανισμού προέκυψε με την περιγραφή του Εγώ και των μηχανισμών που το διέπουν. Αργότερα, μια άλλη ψυχαναλυτική σχολή, βασιζόμενη στα ίδια ερωτήματα με εκείνα του Freud, συναποτέλεσε την επονομαζόμενη Ψυχολογία του Εγώ. Αν και φαινομενικά η σχέση των δύο είναι στενή στην πραγματικότητα οι διαφορές είναι τεράστιες. Η ψυχολογία του Εγώ δεν έχει ως σκοπό το συντονισμό του συνειδητού και του ασυνειδήτου με τον εξωτερικό κόσμο και τη διαμόρφωση του λεκτικού ιδιώματος. Αντιθέτως, σκοπός της ψυχολογίας του Εγώ είναι να περιγράψει μια δεδομένη ψυχική κατάσταση, κεντρικό σημείο της οποίας είναι το Εγώ, το οποίο διαπραγματεύεται τη νόσο του ασθενούς με τον έξω κόσμο. Υπό αυτή την έννοια η φροϋδική έννοια του Εγώ και ο τρόπος με την οποία συνέλαβαν το Εγώ οι Hardman και Kris είναι εκ διαμέτρου αντίθετες και χρίζουν προσεκτικής τοποθέτησης.